Είναι αλήθεια, δεν είναι όλοι όσοι σου χαμογελούν φίλοι σου. Μερικές φορές, οι άνθρωποι φαίνονται καλοί επιφανειακά, αλλά οι πράξεις τους αποκαλύπτουν μια διαφορετική ιστορία. Μπορεί να κρύβουν λιγότερο ευγενείς προθέσεις πίσω από τη φιλική τους πρόσοψη.
Η αποκρυπτογράφηση της διαφοράς μεταξύ πραγματικά καλών ανθρώπων και εκείνων που απλώς προσποιούνται, μπορεί να είναι δύσκολη. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σημάδια που μπορούν να αποκαλύψουν την αλήθεια.
Σε αυτό το άρθρο, θα εξερευνήσουμε 5 σημάδια που δείχνουν ότι κάποιος μπορεί να μην είναι τόσο καλός όσο φαίνεται. Όλα έχουν να κάνουν με το να μάθουμε να διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές.
Πάντα θέλουν να παίρνουν, ποτέ δεν δίνουν
Οι σχέσεις, είτε είναι ρομαντικές, φιλικές, είτε επαγγελματικές, θα πρέπει ιδανικά να είναι αμφίδρομες. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια υγιής ανταλλαγή υποστήριξης, βοήθειας και καλοσύνης.
Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι δεν παίζουν με αυτούς τους κανόνες./. Πάντα παίρνουν, αλλά σπάνια ανταποδίδουν. Εκμεταλλεύονται τη γενναιοδωρία των άλλων χωρίς να τους ανταποδώσουν κάτι ανάλογο.
Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι απλώς εγωιστική – είναι παρασιτική.
Οι καλοί άνθρωποι κατανοούν την αξία του να δίνεις και να παίρνεις. Εκτιμούν την καλοσύνη που τους δίνεται– και προσπαθούν να την ανταποδώσουν. Αν συναντήσετε κάποιον που πάντα παίρνει και ποτέ δεν δίνει, αξίζει να επανεκτιμήσετε τη θέση του στη ζωή σας.
Δεν σέβονται τα όρια
Ο σεβασμός των ορίων των άλλων είναι μια θεμελιώδης πτυχή του να είσαι καλός άνθρωπος. Δείχνει ότι εκτιμάς τον προσωπικό τους χώρο, τα συναισθήματα και τις αποφάσεις τους.
Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι φαίνεται να δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν αυτό. Επανειλημμένα ξεπερνούν τα όρια, παρά το γεγονός ότι τους λένε να μην το κάνουν. Μιλούν ιδιωτικά ζητήματα, επιμένουν σε πράγματα που σας κάνουν να νιώθετε άβολα ή δεν σέβονται τον χρόνο και τον χώρο σας.
Αυτό το είδος συμπεριφοράς είναι ένα σαφές σημάδι αδιαφορίας για τα συναισθήματα και τα δικαιώματά σας.
Σπεύδουν να κρίνουν τους άλλους
Όλοι κάνουμε βιαστικές κρίσεις κατά καιρούς. Αλλά υπάρχει μια διαφορά μεταξύ ενός περιστασιακού λάθους και ενός σταθερού μοτίβου επικριτικής συμπεριφοράς.
Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν την τάση να βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα για τους άλλους. Κάνουν υποθέσεις, επικρίνουν και υποτιμούν, χωρίς να αφιερώνουν χρόνο για να κατανοήσουν την πλήρη εικόνα.
Αυτό το είδος συμπεριφοράς αποκαλύπτει έλλειψη ενσυναίσθησης. Οι καλοί άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν και να αποδεχτούν τους άλλους αντί να τους κρίνουν βιαστικά.
Δεν είναι ποτέ πραγματικά χαρούμενοι για τους άλλους
Μία από τις πιο όμορφες ιδιότητες ενός καλού ανθρώπου είναι η ικανότητά του να νιώθει γνήσια ευτυχία για τους άλλους. Το να βλέπει την επιτυχία κάποιου άλλου τους φέρνει χαρά, όχι φθόνο.
Αλλά δεν μοιράζονται όλοι αυτή την ιδιότητα. Μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να γιορτάσουν τα επιτεύγματα των άλλων, συχνά υποβαθμίζοντάς τα ή βρίσκοντας τρόπους να στρέψουν την προσοχή πίσω στον εαυτό τους.
Αυτή η αδυναμία να μοιραστούν τη χαρά των άλλων μπορεί να αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα ενός ατόμου. Υποδηλώνει έλλειψη ενσυναίσθησης και μια πιθανώς βαθιά ριζωμένη ανασφάλεια.
Προσπαθούν πάντα να ξεπεράσουν τους άλλους
Ο υγιής ανταγωνισμός μπορεί να μας παρακινήσει να βελτιωθούμε και να αναπτυχθούμε. Αλλά υπάρχει μια γραμμή μεταξύ της φιλικής αντιπαλότητας και της αδιάκοπης κούρσας για υπεροχή.
Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν… να αφήνουν τους άλλους να έχουν την ευκαιρία τους. Πρέπει πάντα να τα πάνε καλύτερα, να είναι πιο έξυπνοι ή να φαίνονται πιο επιτυχημένοι. Είναι σαν η ζωή να είναι ένας συνεχής ανταγωνισμός για αυτούς και πάντα πρέπει να βγαίνουν νικητές.
Αυτή η συμπεριφορά συχνά πηγάζει από την ανασφάλεια και την ανάγκη για επιβεβαίωση. Οι καλοί άνθρωποι, από την άλλη πλευρά, είναι σίγουροι για την αξία τους και δεν νιώθουν την ανάγκη να επισκιάζουν συνεχώς τους άλλους.
