Όταν νιώθουμε ότι χτυπάμε σε τοίχο, ίσως είναι καιρός να επανεξετάσουμε την προσέγγισή μας και να παρακινήσουμε τα παιδιά κάνοντάς τους ερωτήσεις.
Είναι γνωστό το πόσο επίμονα και πεισματάρικα μπορούν να γίνουν τα παιδιά. Ειδικά όταν προσπαθούμε να τους επιβληθούμε με φωνές ή απλά με την λογική…
Θα τα πείθαμε ευκολότερα άραγε αν τους θέταμε ερωτήματα; Η διαδικασία αυτή μήπως εκτός από απαντήσεις που μας εκπλήσσουν, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε μόνιμες αλλαγές συμπεριφοράς που διαφορετικά δεν θα καταφέρναμε;
Ας δούμε σήμερα 3 βασικούς λόγους για τους οποίους οι ερωτήσεις στο παιδί μας είναι τελικά σημαντικές.
Διαβάστε επίσης: Παιδί: Το δικό σας σε ποιο μαθησιακό τύπο ανήκει;
3 λόγοι για τους οποίους οι ερωτήσεις είναι τόσο βασικές για τη συμμόρφωση των παιδιών
Τα ερωτήματα:
#1 Έχουν ως αποτέλεσμα προβληματισμό
Μια ερώτηση οδηγεί πάντα σε μια απάντηση, είτε αυτή η απόκριση ακούγεται είτε παραμένει εσωτερική. Με το να κάνετε ερωτήσεις στο παιδί, το βοηθάτε να φτάσει σε μια απάντηση και να ακούσει τον εαυτό του, ακόμα κι αν απλά το βλέπετε να σας γνέφει με το κεφάλι του.
Η υποβολή ερωτήσεων λοιπόν μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεπεραστεί η ενστικτώδης αντίσταση που λαμβάνουμε συχνά από τα παιδιά μας ως απάντηση σε εμάς και σε όσα τους λέμε. Ενεργοποιούν μια θετική προσδοκία και γι’ αυτό μπορούν να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές.
Ζητώντας ειλικρινά τη συμβολή των παιδιών σε ένα θέμα, τους δίνουμε τελικά την ελευθερία και την αυτονομία που λαχταρούν και γινόμαστε καλύτερα αντιληπτοί από εκείνα.
#2 Διευκρινίζουν τα λόγια μας
Συχνά η σύγκρουση με τα παιδιά μας είναι αποτέλεσμα απλής παρεξήγησης. Ένα αίτημα δεν είναι απίθανο να «διαβαστεί» από εκείνα λάθος. Κάνοντας ερωτήσεις που επιτρέπουν στα παιδιά να μοιραστούν τις ανησυχίες και τις αντιρρήσεις τους, οι εικασίες εξαλείφονται.
Εάν το παιδί σας λοιπόν παραπονιέται ότι ο κανόνας του περιορισμένου χρόνου οθόνης είναι άδικος, δοκιμάστε να το ρωτήσετε ποιος εναλλακτικός κανόνας θα του φαινόταν λογικός ή κατάλληλος.
Όταν το παιδί συνειδητοποιήσει ότι αυτό που έχετε προτείνει είναι λογικό και οποιοδήποτε άλλο σενάριο δεν θα ήταν ρεαλιστικό, θα αρχίσει να αναγνωρίζει τις πραγματικές σας προσδοκίες και δεν θα τις χαρακτηρίζει παράλογες.
#3 Καλούν σε δέσμευση παρά σε συμμόρφωση
Το να απαιτούμε τη συμμόρφωση με φράσεις του στυλ: «Θα κάνεις αυτό επειδή το είπα εγώ», δεν εμπνέει τις αντιδράσεις που θα θέλαμε να δούμε…
Καθοδηγήστε τις επιλογές του παιδιού χωρίς να του αφαιρείτε την ανεξαρτησία του.
Για παράδειγμα, αντί να υπαγορεύετε την ώρα που θέλετε να είναι το έφηβο παιδί σας στο σπίτι, το ερώτημα «Τι ώρα πιστεύεις ότι θα γυρίσεις απόψε;» είναι πολύ πιο πιθανό να οδηγήσει στο αποτέλεσμα που ελπίζετε.
Μια άλλη βασική τεχνική, ειδικά για τα μικρότερα παιδιά είναι η χρήση «ερωτήσεων επιλογής». Αντί να πείτε στο παιδί να αφήσει κάτω το τάμπλετ, ρωτήστε το τι θα προτιμούσε να παίξετε έξω μαζί. Ο λόγος που αυτές οι ερωτήσεις είναι τόσο αποτελεσματικές είναι ότι παρέχουν στο παιδί μια αίσθηση επιλογής αλλά εντός των ορίων που θέτει ο γονέας.
Μην αποθαρρύνεστε από την αύξηση της αντίστασης του παιδιού. Μπορεί πραγματικά να είναι ένα καλό σημάδι αφού αυτό μπορεί να δείχνει πως η αλλαγή είναι υπό εξέταση από πλευράς του. Ομοίως, η επίμονη σιωπή του μπορεί να είναι σημάδι προσβληματισμού. Κάντε λοιπόν λίγη υπομονή μέχρι να φανούν τα αποτελέσματα των ερωτημάτων σας.
