Διαβάζοντας Αστερίξ τα καλοκαίρια

Η αλήθεια είναι πως ο τίτλος μπορεί να θεωρηθεί και παραπλανητικός, γιατί Αστερίξ διαβάζαμε μόνο τα καλοκαίρια. Τα διαβάζαμε μετά το σχολείο ανταλλάζαμε τεύχη με τους φίλους μας, τα διαβάζαμε ενώ έπρεπε να διαβάζουμε τα μαθήματά μας, παρακαλούσαμε τη μάνα μας να μας πάρει ένα ακόμα τεύχος. Αυτή ήταν η καθημερινότητα.

Γιατί ο Αστερίξ αγαπήθηκε τόσο πολύ; τι μηνύματα μας έδωσε και τι μπορεί να συνεχίσει να δίνει στα νεότερα παιδιά;

Αρχικά οι ήρωες

Μπορεί όπως το βλέπουμε τώρα να μη μας κάνει εντύπωση αλλά ο Αστερίξ και ο Οβελίξ είναι η επιτομή της φράσης τα φαινόμενα απατούν. Ο ένας παχουλός και καλόκαρδος, πιστός φίλος και ζωόφιλος, ο άλλος όσο μπόι του λείπει τόσο μυαλό έχει. Δεν είναι βάρβαροι είναι γλεντζέδες και δείχνουν να αντιλαμβάνονται τη ζωή απλοϊκά, όπως θα έπρεπε να την αντιλαμβανόμαστε όλοι, χωρίς φανφάρες και μεγαλεία που προσπαθούν να περάσουν στο κόμικ οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Η στάση του χωριού των Γαλατών απέναντι στους Ρωμαίους, είναι η στάση απέναντι σε έναν δήθεν εκσυγχρονισμό που κατακερματίζει τους ανθρώπους. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να δει ένα παιδί σε κάθε ιστορία του Αστερίξ. Πολύ περισσότερο; Είναι η πιο διάσημη εικονογραφημένη άνευ όρων φιλία.

Ο μαγικός ζωμός

όλα γίνονται χάρη στο μαγικό ζωμό. Είναι το ρόφημα που συνοδεύει τον Αστερίξ σε κάθε του περιπέτεια και η μόνιμη δράση στον Οβελίξ που έπεσε στη χύτρα όταν ήταν μικρός. Είναι η κινητήριος δύναμη του χωριού να παραμείνει ανεξάρτητο και περήφανο. Ο προορισμός κάθε ανθρώπου, είναι να βρει το δικό του μαγικό ζωμό για να παραμείνει και ο ίδιος ανεξάρτητος και περήφανος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ιστορία που οι Γαλάτες είχαν ξεμείνει και περίμεναν τον Αστερίξ να γυρίσει από τη Μεσοποταμία, αλλά χωρίς το ζωμό όχι μόνο δεν το έβαλαν στα πόδια αλλά ετοιμάστηκαν για την τελευταία τους μάχη. Αυτό και μόνο είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης απέναντι σε οτιδήποτε θέλει να τον αφανίσει.

Η πολιτιστική επίδραση

Είμαστε σίγουροι ότι αν οι πειρατές στο Αστερίξ ήταν πραγματικοί άνθρωποι, θα είχαν ψυχολογικά από το πόσες φορές έχουν φάει ξύλο και έχουν χάσει το πλοίο τους. Όμως μαζί με εκείνους ήρθαν και τα πρώτα λατινικά. Πολύ πριν τα κάνουμε στο λύκειο, μάθαμε βασικές φράσεις και αποφθέγματα, επειδή ακριβώς ο Γκοσινίνι και ο Ιντερζό αποφάσισαν να τα συμπεριλάβουν. Μαζί με αυτά έρχονται και οι κέλτικες θεότητες των Γαλατών, οι ονομασίες των πόλεων της Γαλατίας επί ρωμαϊκή κτήση, καθώς και λοιπές φυλές, ήρωες και άλλες πολιτιστικές συνήθειες του παρελθόντος, που μας έβαλαν από πιτσιρικάδες μέσα σε αυτό με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο.

Γιατί ήταν τρελοί οι Ρωμαίοι

Οι Ρωμαίοι στα Αστερίξ είναι τρελοί επειδή θέλουν να αλλάξουν τον απλό τρόπο ζωής σε κάτι πιο σύνθετο που ούτε αυτοί καταλαβαίνουν. Τα 4 στρατόπεδα που προσπαθούν να κατακτήσουν το γαλατικό χωριό, γνωρίζουμε πως δεν θα αλλάξει κάτι αν το καταφέρουν. Είναι και αυτοί θύματα της μεγαλομανίας του καίσαρα που θέλει να αποδείξει ότι έχει κατακτήσει όλο τον γνωστό κόσμο. Οι νόμοι τους και ο πολιτισμός τους, που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος τον έχει ανάγκη, επηρεάζει μια σειρά από φυσικές καταστάσεις που παρουσιάζονται μέσα στα κόμικ και περιλαμβάνουν από την απειλή του περιβάλλοντος (Η Κατοικία των Θεών), τον ανυπέρβλητο ανθρώπινο εγωισμό (Ο Γύρος της Γαλατίας) και φυσικά το κυνήγι για αναίτιες δόξες (Η Ασπίδα της Αρβέρνης).

Οι μπούφλες

Τέλος θα λέγαμε ψέματα αν δεν αναφέραμε και το προφανές. Κάθε γέλιο και χαμόγελο που σχηματίστηκε στο πρόσωπό μας διαβάζοντας Αστερίξ, έχει να κάνει με τις απίστευτες φάπες που έχουν φάει κατά καιρούς οι Ρωμαίοι. Ας το σκεφτούμε λίγο. Έχουν φάει ξύλο, τους έχουν κυνηγήσει αγριογούρουνα, έχουν πέσει πάνω τους δέντρα και μενίρ, έχουν χάσει τα μισά τους περίπολα επειδή έπεσαν σε πεινασμένους Γαλάτες που βγήκαν για κυνήγι, έχουν βρεθεί σε τροχιά από τις σφαλιάρες του Οβελίξ. Το καταταγείτε μας έλεγαν δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη κατάληξη.

Μεγαλώσαμε όμορφα με τα Αστερίξ, σε μια περίοδο μάλιστα που ήταν εξίσου όμορφη. Οπότε δεν μπορούμε να πούμε πως κάτι τέτοιο ήταν τυχαίο. Στο δικό μας το μυαλό το χωριό των Γαλάτων συνεχίζει και αντιστέκεται στον κατακτητή όπως οφείλουμε να αντιστεκόμαστε όλοι καθημερινά σε οποιαδήποτε μορφή κατάκτησης.

Ευχαριστούμε Αστερίξ.