Αύγουστος ο διπλοχέστης, έτσι αποκαλούσαν τον συγκεκριμένο μήνα κάποτε αναφερόμενοι στην αφθονία των καρπών καθώς η υπέρμετρη κατανάλωση τους επιδρούσε στη συχνότητα των σωματικών αναγκών του αγροτικού κυρίως πληθυσμού.
Ωστόσο ο Αύγουστος παραμένει διπλοχέστης, μπορεί και τριπλό, από άποψη ειδήσεων και άλλων συμβάντων που μας βομβαρδίζουν. Υπάρχει ο κίνδυνος από την υπερβολική προστιθέμενη σκέψη να ζήσουμε έναν εσωτερικό εγκεφαλικό καύσωνα σε σημείο εξαντλήσεως, που αναπόφευκτα να μας οδηγήσει στην αδιαφορία, στην παραίτηση, μπορεί και στη διανοητική παράλυση.
Η προσπάθεια να ανταπεξέλθει κανείς στον βομβαρδισμό των συμβάντων απαιτεί αντοχές ολυμπιονίκη.
Η ειδησεογραφία γρονθοκοπεί. Δεν ξεχωρίζει άνδρες, γυναίκες και όλα τα ενδιάμεσα, είναι απόλυτη δημοκρατική, πλουραλιστική όσο δεν πάει, γιατί δεν πρέπει να μας πουν και επαρχιώτες, άλλωστε ο κόσμος προχωράει με άλματα και εμείς δεν κάνει να μείνουμε πίσω.
Μόνο που μπερδευόμαστε με όρους ξένους προς εμάς και προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε, λίγο στα αγγλικά, λίγο στα ελληνικά, λίγο επιστημονικά, λίγο απ΄όλα τελοσπάντων και η καλοκαιρινή μας Βαβέλ γίνεται τόσο κωμική όσο η ξεπερασμένη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν τα «καμάκια» στο Σύνταγμα τη δεκαετία του 70 και 80.
Απλά τότε οι όροι ήταν πιο ξεκάθαροι και το ελληνικό καλοκαίρι εμπεριείχε ακόμη μια κάποια αγνότητα και φυσικά ευκαιρίες, που δεν αξιοποιήσαμε συλλογικά καθώς βαρύναμε από τις πολλές αστακομακαρονάδες και γίναμε δυσκίνητοι.
Τα Αυγουστιάτικα τσιγάρα και ποτά ήταν πιο ανέμελα. Τις νύχτες τα βλέμματα των εραστών δεν ήταν θολωμένα από την κούραση της οθόνης του κινητού και το μυαλό ήταν γεμάτο γαλάζιο και ήλιο, αντί της υπερ-συσσώρευσης άχρηστης πληροφορίας.
Βέβαια όλα είναι σχετικά όταν έχεις δύο πολέμους σε εξέλιξη και μια προσπάθεια αναδιάταξης του γεωπολιτικού σκηνικού, που κανείς δεν ξέρει σε τι μπορεί να καταλήξει.
Αλλά είπαμε ο κόσμος αλλάζει και το ελληνικό καλοκαίρι μαζί.
Πρέπει να μάθουμε ανάμεσα στις βουτιές να κρατάμε την ανάσα μας μέχρι λιποθυμίας, εν είδει διαλογισμού, για να ξεχάσουμε πόσο πληρώνουμε για διαμονή, την ομπρέλα και την ξαπλώστρα, την ελληνική σαλάτα με ντομάτα Βελγίου, να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι όλα θα πάνε καλά από Σεπτέμβριο.
Και αν στην ανάσα που θα βγούμε να πάρουμε δούμε και κανένα τουρκικό πλοίο με απόπλου από την Κύπρο να κάνει ασφαλή διέλευση, δεν πρέπει να ανησυχήσουμε, μπορεί να διερευνά τα όρια της ”γαλάζιας πατρίδας” και του Turkaegean, άλλωστε τι έχουν να χωρίσουν οι λαοί.
Ευτυχώς τον τόπο μας τον προστατεύει ο Θεός της Ελλάδας, τουλάχιστον έτσι λένε, η προσμονή σε μια μαγική λύση είναι χαρακτηριστικό της φυλής και ωχ βρε αδελφέ βλέπουμε από Σεπτέμβριο.
Ça ira! (Όλα θα πάνε καλά)… Ο Αύγουστος ο διπλοχέστης είναι εδώ και μας γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον.
* Ça ira – Όλα θα πάνε καλά” Εμβληματικό τραγούδι της Γαλλικής Επανάστασης, που ακούστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1790 και μας το υπενθύμισαν φέτος στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι.
