Η ημικρανία είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις παγκοσμίως και μία από τις πιο αναπηρικές παθήσεις. Χαρακτηρίζεται από έντονα επεισόδια πονοκεφάλου και άλλα συναφή συμπτώματα, η ημικρανία μπορεί να αντιμετωπιστεί με διάφορες θεραπευτικές μεθόδους.

Τα άλλα συμπτώματα της ημικρανίας
Η ημικρανία ανήκει σε μια ομάδα πρωτοπαθών πονοκεφάλων, οι οποίοι δεν προκαλούνται από άλλες παθολογικές καταστάσεις, μαζί με την κεφαλαλγία τάσεως και την αθροιστική κεφαλαλγία. Χαρακτηρίζεται από έντονα επεισόδια πονοκεφάλου, συνήθως σφύζοντα και μέτριας έως σοβαρής έντασης, που συχνά συνοδεύονται από συμπτώματα όπως ναυτία, έμετος, ζάλη, αυξημένη ευαισθησία στο φως (φωτοφοβία), στον ήχο (υπερακούραση) και στην αφή (υπερευαισθησία).

Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ημικρανίας, οι άνθρωποι τείνουν να προτιμούν ένα σκοτεινό, ήσυχο και απομονωμένο περιβάλλον, σταματώντας τις καθημερινές τους δραστηριότητες μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος. Ωστόσο, η κρίση μπορεί να διαρκεί από λίγες ώρες έως αρκετές ημέρες και μπορεί να επαναλαμβάνεται αρκετές φορές το χρόνο, προκαλώντας σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και καθιστώντας την αναπηρία.

Πολλοί άνθρωποι τείνουν να υποτιμούν την ημικρανία, θεωρώντας την απλώς έναν φυσιολογικό πονοκέφαλο, και συχνά αποφεύγουν να συμβουλευτούν γιατρό.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε στο γιατρό για να λάβετε την κατάλληλη θεραπεία και να διαχειριστείτε αποτελεσματικά το πρόβλημα.

Πονοκέφαλοι, πότε να πάτε στο γιατρό;
Η συμβουλή είναι να συμβουλευτείτε το γιατρό εάν εμφανίζετε περισσότερα από 8 επεισόδια πονοκεφάλου το μήνα, προκειμένου να ξεκινήσει μια θεραπευτική πορεία δράσης που μπορεί να αποτρέψει την εξέλιξη του πονοκεφάλου σε χρόνια μορφή. Επιπλέον, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε το γιατρό εάν ο πονοκέφαλος συνοδεύεται από δυσκαμψία του αυχένα, πυρετό, ναυτία ή εμετό το πρωί ή εάν εμφανίζεται κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης ή κάμψης του κορμού προς τα εμπρός, προκειμένου να εκτιμηθεί ο τύπος του πονοκεφάλου και τα αίτιά του.

Από την άλλη πλευρά, είναι απαραίτητο να θεωρηθούν οι πονοκέφαλοι μεγάλης έντασης που εμφανίζονται ξαφνικά, καθώς και εκείνοι που συνδέονται με νευρολογικά συμπτώματα, όπως απώλεια όρασης, μυϊκή αδυναμία, αλλαγές στην αισθητικότητα και την ισορροπία και διανοητική σύγχυση, ως επείγοντα περιστατικά που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση στα επείγοντα περιστατικά.

Πώς αντιμετωπίζεται η ημικρανία;
Σε γενικές γραμμές, ένα ήπιο επεισόδιο ημικρανίας μπορεί να αντιμετωπιστεί με ειδικά φάρμακα, όπως τριπτάνες, παρακεταμόλη ή ΜΣΑΦ, ενδεχομένως συμπληρωμένα με αντιεμετικά σε περίπτωση ναυτίας και εμέτου. Για όσους πάσχουν από υποτροπιάζουσες ημικρανίες, ο γιατρός μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο προληπτικής θεραπείας με ένα μονοκλωνικό αντίσωμα, όπως το erenumab.

Αυτό το φάρμακο δρα δεσμεύοντας τον υποδοχέα ενός εγκεφαλικού νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται CGRP (πεπτίδιο που σχετίζεται με το γονίδιο της καλσιτονίνης), αποτρέποντας έτσι την εμφάνιση ημικρανίας. Με μια μηνιαία ένεση, ο ασθενής μπορεί να μειώσει τόσο τον αριθμό των κρίσεων όσο και την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή του πόνου, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής.

Εναλλακτικά, η θεραπεία του πόνου μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση φυσικών ουσιών, εφόσον ενδείκνυται, και τεχνικών όπως η PENS (διαδερμική ηλεκτρική διέγερση) για τη διέγερση των περιφερικών νεύρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συνταγογραφηθούν θεραπείες οξυγονο-οζονοθεραπείας, είτε συστηματικές είτε διηθητικές, ανάλογα με τις οδηγίες του γιατρού.