Το 2006 στις Κάννες, ξέχασαν να σταματήσουν το χειροκρότημα λόγω του «Λαβύρινθου του Πάνα».
Για κάποιο λόγο γίνονται όλα. Στα φεστιβάλ κινηματογράφου – ιδιαίτερα στις Κάννες, αλλά και στη Βενετία που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή – το κοινό λατρεύει τα standing ovations.
Ίσως επειδή οι περισσότεροι καλεσμένοι είναι από το Χόλιγουντ και ανησυχούν για τις αρνητικές επιπτώσεις του πολύωρου καθίσματος. Μια άλλη, πιο σοβαρή, θεωρία είναι ότι ένα παρατεταμένο χειροκρότημα κάτω από πέντε λεπτά θεωρείται σχεδόν προσβολή προς τους συντελεστές κάποιας ταινίας. Επομένως αν είναι να χειροκροτήσεις, να ξέρεις θα πάρει ώρα. Πολύ ώρα.
Η νέα ταινία του Pedro Almodóvar για παράδειγμα, The Room Next Door, που είναι και η πρώτη του στα αγγλικά, απέσπασε στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας ένα standing ovation διάρκειας 18 λεπτών, το μεγαλύτερο στην ιστορία του Φεστιβάλ. Για όσους πάντως θεωρείτε ότι είναι μεγάλο χρονικά, θα σας πούμε από τώρα, δεν είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία των φεστιβάλ κινηματογράφου. Αυτό ανήκει ξεκάθαρα στον Βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη, Guillermo Del Toro, όχι όμως για την ταινία The Shape of Water που κατέκτησε το Χρυσό Αγαλματίδιο στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας.
Η vintage Emily Ratajkowsky ομόρφυνε το φετινό Φεστιβάλ Βενετίας.
Ο Λαβύρινθος του Πάνα πήρε Όσκαρ Χειροκροτήματος
Το πλέον αξιομνημόνευτο standing ovation δεν είναι και το πιο πρόσφατο. Από το 2006, ο Guillermo del Toro κρατά ένα ακατάρριπτο ρεκόρ: 22 λεπτά χειροκροτημάτων για τον Λαβύρινθο του Πάνα. Σίγουρα πρόκειται για μια κλασική ταινία, αλλά ακόμα και ο ίδιος ο Del Toro ένιωσε ελαφρώς μπερδεμένος με τη διάρκεια που το κοινό των Καννών παρέμεινε όρθιο.
Όπως είχε δηλώσει κάποτε συνέντευξή του, ο διάσημος σκηνοθέτης είχε πει πως «στην αρχή το χαίρεσαι, έπειτα από δέκα λεπτά όμως δεν ξέρεις τι να κάνεις και κάθεσαι και χαιρετάς χωρίς λόγο». Με το αμέσως επόμενο μακρύ standing ovation να είναι το Fahrenheit 9/11 του 2004, επίσης στις Κάννες, μάλλον δύσκολα κάποιος άλλο πρότζεκτ θα απειλήσει σοβαρά το ρεκόρ του Del Toro.
Η τελευταία ταινία του που απολαύσαμε ήταν το Nightmare Alley.
Μπορεί ο Del Toro να έκανε μετά το δεκάλεπτο ότι χαμογελάει κάνοντας νεύματα για να περάσει η ώρα, να θυμίσουμε όμως ότι αυτή ήταν η ταινία που τον έβαλε για τα καλά στον σοβαρό σκηνοθετικό «χάρτη». Και εδώ που τα λέμε, ένα φιλμ με τέτοιο θέμα, μόνο ο Del Toro θα μπορούσε να το έχει γράψει και ταυτόχρονα να το σκηνοθετήσει.
Ακόμα πάντως σκεφτόμαστε τον Pale Man και ανατριχιάζουμε.
